• Okna plastikowe – najpopularniejsze, bo  łatwe w eksploatacji, trwałe i tanie. Powinny być one zbudowane z profili klasy A o grubości 3 mm z kształtownikami ze stali lub z włókna szklanego zapewniającymi większą sztywność i wytrzymałość mechaniczną . Wewnątrz profili muszą być umieszczone przekładki termoizolacyjne. Zwykle jest to pianka poliuretanowa o współczynniku przewodzenia ciepła λ wynoszącym 0,020-0,022 W/(m^.K), ale w najnowocześniejszych można znaleźć prawie dwa razy cieplejszy aerożel.
• Okna drewniane– są budowane z klejonki – profile tworzą sklejone ze sobą węższe lamele. Takie drewno nie skręca się oraz nie paczy i ma znacznie większą wytrzymałość mechaniczną niż tradycyjne. Już sam materiał sprawia, że profile są sztywne i mocne, nie wymagają dodatkowych kształtowników. W profilach z drewna również umieszcza się przekładki z materiałów Niektórzy nie chcą mieć problemów z konserwacją drewna, ale nowoczesne środki sprawiają, że producenci dają wieloletnie gwarancje na jakość powłoki lakierniczej. Dużo zależy też od tego, jakiego preparatu będziesz sam używał. Są takie, które należy stosować co 2-3 lata, i takie, które wymagają ponownego nakładania co 6-7 lat.
• Okna aluminiowe– ich profile muszą być, podobnie jak w plastikowych, wzmocnione kształtownikami. Co najmniej jedną dużą komorę powinien wypełniać materiał termoizolacyjny.

A może połączenie materiałów ??

Bardzo dobrym rozwiązaniem w technologii okien jest połączenie materiałów. Popularne jest używanie profili z odpornego na czynniki atmosferyczne aluminium do osłaniania od zewnątrz ram z drewna lub plastiku. Najprostsze to okapniki zamontowane na dolnych fragmentach profili. Lepsze są nakładki przyklejone do drewna lub plastiku osłaniające całą zewnętrzną część ramy i ościeżnicy. Można też znaleźć okna drewniano-aluminiowe składające się z dwóch ram. Profile z drewna stanowią konstrukcję okna. Na nich jest zamontowana dodatkowa rama z aluminium. Najlepiej, gdy jest ona wypełniona materiałem termoizolacyjnym.

Okna drewniano-aluminiowe